Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Παράσταση Όπερας

Από κ. Νεκτάριος

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Ιαπωνία

Οι συνέπειες στην Ιαπωνία από τον μεγάλο σεισμό που έγινε πριν από λίγες μέρες είναι ανυπολόγιστες και θα επηρεάσουν όλα τα έμβια όντα της περιοχής για δεκάδες χρόνια. Σημαντικές αλλαγές υπέστη το ανάγλυφο των περιοχών που πλήγηκαν από τον σεισμό και το παλιρροϊκό κύμα που ακολούθησε. Για να δείτε κάποιες από τις αλλαγές αυτές πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:


Κουνώντας τον δείκτη του ποντικιού δεξιά, αριστερά πάνω στις εικόνες μπορείτε να δείτε πως ήταν και πως έγιναν οι συγκεκριμένες περιοχές.

Από κ. Νεκτάριος

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Διαγωνισμός Φωτογραφίας



Η Λέσχη Φωτογραφίας Σύρου σε συνεργασία με το Τμήμα Πολιτιστικών Θεμάτων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κυκλάδων, διοργανώνει μαθητικό διαγωνισμό φωτογραφίας για παιδιά ηλικίας 6-12 ετών με τίτλο:
"Οι γειτονιές μας"
1ο βραβείο: μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή
2ο βραβείο: ένα βιβλίο
3ο βραβείο: ένα βιβλίο
σε όλα τα παιδιά που θα συμμετέχουν θα δοθούν έπαινοι
Ημερομηνίες από 1 Μαρτίου έως 13 Μαΐου
Ο διαγωνισμός αφορά μόνο τα σχολεία της Σύρου

Από κ. Νεκτάριος

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

Από κ. Νεκτάριος

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Γρηγόριος Φλέσσας


Ο Γρηγόριος Φλέσσας (1788-1825) ή περισσότερο γνωστός ως Παπαφλέσσας ή Γρηγόριος Δικαίος ήταν κληρικός, πολιτικός και αγωνιστής, ήρωας του 1821.Γεννήθηκε στην Πολιανή Μεσσηνίας, φοίτησε στη Σχολή Δημητσάνας.Το "Παπαφλέσσας" το πήρε από το "παπάς" και το επίθετό του "Φλέσσας". Όταν πήγε στην Κωνσταντινούπολη, χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης από τον Γρηγόριο Ε΄ με το εκκλησιαστικό Οφφίκιο «Δικαίος». Στην Κωνσταντινούπολη ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος, ο οποίος τον έβαλε στη Φιλική Εταιρεία. Η Φιλική Εταιρεία τον έστειλε να εμψυχώσει την Πελοπόννησο για τον αγώνα και τα κατάφερε.

Διόρισε Αρχιστράτηγο Πελοποννήσου τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και απελευθέρωσε την Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου 1821.Πολέμησε στη μάχη στα Δερβενάκια με τον Νικηταρά και τον Υψηλάντη και από τα λάφυρα πήρε μια γούνα που δεν την έβγαλε ποτέ από πάνω του. Συμμετείχε στην Α' και Β' Εθνοσυνέλευση. Κατά την διάρκεια του εμφυλίου πόλεμου διορίστηκε Υπουργός Εσωτερικών και Αστυνομίας από την κυβέρνηση Κουντουριώτη.

Στη Μάχη στο Μανιάκι στις 20 Μαΐου,σκοτώθηκε.Μόλις τέλειωσε η μάχη ο Ιμπραήμ ζήτησε από τους στρατιώτες του να αναζητήσουν και να βρουν το νεκρό Παπαφλέσσα. Όταν τον βρήκαν διέταξε να τον δέσουν και να τον στήσουν πάνω σε μια βελανιδιά που βρισκόταν εκεί. Τότε, ο Ιμπραήμ πλησίασε τον νεκρό Παπαφλέσσα και τον φίλησε στο μέτωπο για να δείξει ότι σέβεται το θάρρος του.

Από Αγγελική Δ.

Οδυσσέας Ανδρούτσος


Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1790 και δολοφονήθηκε στην Ακρόπολη των Αθηνών στις 5 Ιουνίου του 1825. Ήταν αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. Οι γονείς του ήταν ο Ανδρέας Ανδρούτσος από τις Λιβανάτες Φθιώτιδας και μητέρα του η Ακριβή Τσαρλαμπά, από την Πρέβεζα.

Το 1778, όταν η πόλη τους (η Πρέβεζα) έπεσε στα χέρια του Αλή Πασά, η μητέρα του μαζί με εκείνον πήγαν να ζήσουν στη Λευκάδα. Μετά επέστρεψαν στην Πρέβεζα όπου και έζησε μέχρι το 1806, όταν ο Αλή Πασάς Τεπελενλής, τους πήρε στην αυλή του στα Ιωάννινα γιατί ήταν πολύ καλός φίλος με τον νεκρό πατέρα του Ανδρούτσου. Εκεί ο Ανδρούτσος φοίτησε στη στρατιωτική σχολή του Αλή Πασά όπου αυτός του φερόταν σαν πατέρας του. Στα 15 του έγινε προσωπικός σωματοφύλακας του. Ακόμη, το 1818 μπήκε στη Φιλική Εταιρεία και το 1819 διορίστηκε δερβέναγας στην ανατολική Στερεά.



Πήρε μέρος στις μάχες του Βερατίου, Αργυρόκαστρου και Γαρδικίου, και για αμοιβή της ανδρείας του, ο Αλή Πασάς του χάρισε ως μνηστή την Ελένη, κόρη του Χρήστου Καρέλου από τους Καλαρρύτες Ιωαννίνων, καθώς και την οπλαρχηγία της Λιβαδειάς. Το 1820 έβαλε τον Αθανάσιο Διάκο στην Φιλική εταιρεία και του εμπιστεύθηκε την περιουσία του. Το 1821 αντιμετώπισε με επιτυχία τους Τούρκους του Ομέρ Βρυώνη στην μάχη στο Χάνι της Γραβιάς στις 8 Μαΐου του 1821μαζί με τους Γαλαξιδιώτες παίρνοντας εκδίκηση και για τον θάνατο του φίλου του Αθανάσιου Διάκου στη μάχη της Αλαμάνας. Το 1822 ανακηρύχθηκε αρχηγός της Στερεάς Ελλάδας.
             
Στις 5 Ιουνίου του 1825, θύμα και αυτός του Εμφύλιου πολέμου, δολοφονήθηκε στην Ακρόπολη, όπου είχε φυλακιστεί, ύστερα από εντολή του Γιάννη Γκούρα, από τους: Ιωάννη Μαμούρη, Παπακώστα, Τζαμάλα, Μήτρο της Τριανταφυλλίνας και στρατιώτη Θεοχάρη από το Λιδωρίκι. Στη συνέχεια οι δολοφόνοι έριξαν το πτώμα του στα βράχια της Ακρόπολης για να πιστέψει ο κόσμος ότι ο Ανδρούτσος σκοτώθηκε στην προσπάθεια του να δραπετεύσει. Όμως υπήρξε όμως αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας ο στρατιώτης Κωνσταντίνος Καλατζής, ο οποίος εκείνη τη βραδιά φύλαγε σκοπός κι απ' αυτόν μας έγιναν γνωστά τα στοιχεία του θανάτου του.

Από Αγγελική Δ.

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα-Πινότση (11 Μαΐου 1771 - 22 Μαΐου 1825) ήταν Ελληνίδα ηρωίδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαΐου 1771, όταν η μητέρα της, Παρασκευώ, επισκέφθηκε τον ετοιμοθάνατο σύζυγό της και πατέρα της Λασκαρίνας, Σταυριανό Πινότση, που είχε φυλακιστεί εκεί από τους Τούρκους επειδή είχε συμμετάσχει στην επανάσταση της Πελοποννήσου το 1769 μέχρι το 1770. Αφού ο πατέρας της πέθανε, πήγε με τη μητέρα της στην Ύδρα κι έζησαν εκεί μέχρι τα τέσσερά της. Ύστερα μετακόμισαν στις Σπέτσες, γιατί η μητέρα της παντρεύτηκε τον καπετάνιο Δημήτριο Λαζάρου-Ορλώφ από τις Σπέτσες

Παντρεύτηκε στα 17 της (το 1768), τον Δημήτριο Γιάννουζα (ο οποίος σκοτώθηκε το 1797). Μ' αυτόν απέκτησε τρία παιδιά. Ο δεύτερος σύζυγός της ήταν ο Δημήτριος Μπούμπουλης, τον οποίο παντρεύτηκε σε ηλικία 30 ετών -το 1801- και απ' αυτόν πήρε και το όνομα «Μπουμπουλίνα», αλλά και τα άλλα τέσσερα παιδιά της. Ο Μπούμπουλης σκοτώθηκε το 1811.Μόλις χήρεψε για δεύτερη φορά, στα 40 της, έγινε συνέταιρος σε αρκετά πλοία κι αργότερα κατασκεύασε τρία δικά της.

Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση, είχε σχηματίσει δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες. Αρμάτωνε, συντηρούσε και πλήρωνε το στρατό. Φυσικά, σε δυο χρόνια είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία. Στις 13 Μαρτίου 1821, στο λιμάνι των Σπετσών, η Μπουμπουλίνα ύψωσε στο κατάρτι του πλοίου Αγαμέμνων την δική της επαναστατική σημαία. Η σημαία αυτή είχε κόκκινο περίγυρο και μπλε φόντο και απεικόνιζε έναν βυζαντινό μονοκέφαλο αετό ο οποίος κρατούσε μια άγκυρα και ένα φοίνικα. Ο αετός είχε τα φτερά γυρισμένα προς τα κάτω και συμβόλιζε το σκλαβωμένο Ελληνικό έθνος, το οποίο θα ξαναγεννιόταν όπως ο φοίνικας με την βοήθεια του Ναυτικού, το οποίο συμβόλιζε η άγκυρα. Το λάβαρο αυτό η Μπουμπουλίνα το εμπνεύστηκε από το λάβαρο της βυζαντινής Δυναστείας των Κομνηνών. Από ,περίπου, τις 3 Απριλίου του 1821 και μετά, οι Σπέτσες με το στόλο της Λασκαρίνας, ήταν η πιο μεγάλη ναυτική δύναμη στην Ελλάδα, μαζί με την Ύδρα και τα Ψαρά.

Η Μπουμπουλίνα με 8 πλοία -από τα οποία τρία ήταν δικά της - πολιόρκησε το Ναύπλιο (το οποίο ήταν ένα απόρθητο οχυρό έχοντας 300 κανόνια και τρία φρούρια -το Μπούρτζι, την Ακροναυπλία και το Παλαμήδι). Εκτός από την πολιορκία του Ναυπλίου, πήρε μέρος στον ναυτικό αποκλεισμό της Μονεμβασιάς και στην παράδοση του. Έπειτα πολιόρκησαν το Νεοκάστρου της Πύλου και τον ανεφοδιασμό του Γαλαξιδίου. Κατά την άλωση της Τριπολιτσάς, γνώρισε το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και πάντρεψε την κόρη της Ελένη Μπούμπουλη με το γιο του Πάνο Κολοκοτρώνη. Της Μπουμπουλίνας, επίσης, απονεμήθηκαν οι τίτλοι «Καπετάνισσα» και «Μεγάλη Κυρά». Εκείνη, αποφυλάκισε τον Κολοκοτρώνη με αποτέλεσμα την εξορία της στις Σπέτσες.

Στις 22 Μαΐου 1825, πέθανε διότι ο μικρότερος γιος της, ερωτεύτηκε την κόρη της πολύ πλούσιας οικογένειας των Κουτσαίων, την Ευγενία Κούτση. Αυτή ήταν ήδη λογοδοσμένη κι οι γονείς της δεν ήθελαν το γάμο. Όμως αυτοί κλέφτηκαν και πήγαν σ' ένα παλιό, σκοτεινό σπίτι να μείνουν. Τότε, επειδή ήταν σκοτεινά και δεν έβλεπε κάποιος την πυροβόλησε και την σκότωσε(ήθελε να πυροβολήσει στον αέρα να τους τρομάξει).

Από Αγγελική Δ.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Τραγούδια για την 25η Μαρτίου

Τίτλος: Δέκα Παλικάρια
Μουσική: Μάνος Λοίζος
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας
Σκηνοθεσία: Νίκος Κούνδουρος





Τίτλος: Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
Ποίηση: Διονύσιος Σολωμός
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος



Τίτλος: Το Φλάμπουρο
Τραγούδι: Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου



Τίτλος: Να 'τανε το '21
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής, Σώτια Τσώτου
Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας



Τίτλος: Θούριος
Ποίηση: Ρήγας Βελεστινλής
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Τραγούδι: Νίκος Ξυλούρης



Από Γιάννης Κ.

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Δίολκος, 1500 χρόνια

Παρακολουθήστε μια ταινία 22 λεπτών, δημιουργημένη με το σύστημα του animation (εικονοκινητική τεχνική) αναπαριστά με μοναδικό τρόπο το εξαιρετικό μνημείο τεχνικού πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδας, τον Δίολκο: μια οδό από ξηράς για την μεταφορά πλοίων ανάμεσα στον Σαρωνικό και τον Κορινθιακό κόλπο κατά μήκος του Ισθμού της Κορίνθου, τότε που δεν υπήρχε ο πορθμός. Η ταινία παρουσιάζει πολλές άλλες τεχνολογικές λεπτομέρειες, αλλά σκηνές της ζωής των ναυτικών εκείνης της μακρινής εποχής: τυχερό παιχνίδι, επίσκεψη στον ναό του Ποσειδώνα, γλέντι σε καπηλειό, καθώς και μια συναισθηματική συντυχία.

Πρόκειται για μια παραγωγή του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας σε συνεργασία με την Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας. Δημιουργοί της ταινίας είναι οι Θ. Π. Τάσιος, Ν. Μήκας, Γ. Πολύζος, οι οποίοι έχουν λάβει ως τώρα δύο βραβεία.








Από κ. Νεκτάριος

Παραθέματα Μονάδων Μέτρησης

Το Διεθνές Σύστημα Μονάδων (SI, στα γαλλικά Système International ή «Μετρικό Σύστημα») αποτελεί ένα σύστημα έκφρασης μονάδων μέτρησης φυσικών μεγεθών. Το SI έχει αντικαταστήσει τα παλαιότερα συστήματα μονάδων της φυσικής MKS και CGS. Χρησιμοποιείται και σε τεχνικές εφαρμογές σε μεγάλο ποσοστό του κόσμου, αν και σε κάποιες χώρες ακόμα χρησιμοποιούνται άλλα συστήματα, όπως στην Αγγλία που βασίζονται σε μονάδες όπως η ίντσα, η λίβρα κλπ..

Στο Διεθνές Σύστημα υπάρχει ένα σύστημα προθεμάτων το οποίο επιτρέπει να χρησιμοποιούνται μονάδες της τάξης μεγέθους που μας απασχολεί. Με το πρόθεμα πριν το όνομα της μονάδας έχουμε ένα πολλαπλάσιο ή μια υποδιαίρεση της μονάδας . Η ιδέα είχε αφετηρία την γαλλική επανάσταση, κατά την οποία προτάθηκε η χρήση αποκλειστικά δεκαδικού συστήματος αρίθμησης σε αντικατάσταση του υπάρχοντος δωδεκαδικού. Καθώς θεωρήθηκε ότι να νέα μέτρα δεν είχαν την κατάλληλη κλίμακα για όλες τις εργασίες, τα προθέματα έδωσαν την λύση ώστε να δημιουργηθούν με συστηματικό τρόπο οι κατάλληλες μονάδες. Αρχικά η ιδέα ήταν η χρήση ελληνικών προθεμάτων για τα πολλαπλάσια (deca, hecto, kilo) και λατινικών για τις υποδιαιρέσεις (deci, centi, milli). Σήμερα τα προθέματα έχουν επεκταθεί και χρησιμοπούνται και εκτός του συστήματος SI.
Στα ελληνικά χρησιμοποιείται το αντίστοιχο ελληνικό πρόθεμα (που είναι είτε το καθαρά ελληνικό πρόθεμα είτε μια αντίστοιχη εκδοχή του διεθνούς προθέματος. Ιδιαίτερα το πρόθεμα kilo στα ελληνικά είναι χιλιο αλλά χρησιμοποιείται και ως κιλο (και μιλλι) ιδιαιτέρως αν το δεύτερο συνθετικό ακούγεται ξενικό (πχ συνήθως κιλοβάτ και όχι χιλιοβάτ, αλλά χιλιόμετρο και όχι κιλόμετρο).

Στο πίνακα που ακολουθεί μπορείτε να δείτε αναλυτικά τον κατάλογο με όλα τα παραθέματα (πατήστε πάνω στον πίνακα για μεγέθυνση).

Κατάλογος παραθεμάτων Διεθνούς Συστήματος

Από κ. Νεκτάριος

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Σεισμός στην Ιαπωνία

Τις τελευταίες μέρες η Ιαπωνία αντιμετωπίζει σοβαρούς προβλήματα από μια πολύ ισχυρή σεισμική δόνηση. Δείτε το παρακάτω βίντεο για να πάρετε πληροφορίες για την κατάσταση που επικρατεί και να διαπιστώσετε την πραγματική δύναμη της φύσης!!!



Από Γιάννης Κ.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Φράσεις ΙΙ

Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά
Την εποχή  που οι Τούρκοι προσπαθούσαν να καταλάβουν την Πόλη, έπαιρναν εμπορικά πλοία και τους έδεναν ένα μικρό καραβάκι από πίσω το οποίο  μετέφερε τα πυρομαχικά . Το καραβάκι αυτό είχε σχήμα αχλαδιού και γι' αυτό οι Βυζαντινοί το έλεγαν αχλάδα. Έτσι όταν οι φρουροί των τειχών έβλεπαν ένα τέτοιο πλοίο, που ήξεραν τι μετέφερε, φώναζαν  "Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά" ως προειδοποίηση για τους υπόλοιπους.
 
Σπουδαία τα λάχαναΣε κάποιο χωριό πριν από το 1821 , πέρασε ένας Τούρκος  φοροεισπράκτορας για να παραλάβει τους φόρους που χρωστούσαν οι χωρικοί που κατοικούσαν σ'αυτό . Όλοι όμως  του απάντησαν ότι δεν είχαν χρήματα για να πληρώσουν τον φόρο γιατί δεν αγόραζαν τα λάχανά τους. Τότε ο φοροεισπράκτορας πήρε όλα τα λάχανα ως πληρωμή των φόρων και μόλις κατάλαβε την αξία των λάχανων έβγαλε τη γνωστή παροιμία.

Του τα έβγαλε όλα στη φόραΣτη βυζαντινή εποχή, υπήρχε κάτι κήρυκες, που έκαναν μια πολύ περίεργη δουλειά.Όταν κατηγορούσαν κάποιον για κάποιο αδίκημα χωρίς να έχουν χειροπιαστά στοιχεία, ο κήρυκας αναλάμβανε να τον κατηγορήσει δημόσια. Έβγαινε, λοιπόν, σε μια κεντρική πλατεία, ανέβαινε σε ένα πεζούλι κι όταν συγκεντρωνόταν αρκετός κόσμος ξεκινούσες να κατηγορεί. Κι έλεγε διάφορες κατάρες (δηλαδή έλεγε όποιος ξέρει κάτι και δεν μιλά να τον τιμωρήσει ο Θεός κ.α.).Μετά από όλο αυτό όποιος ήξερε κάτι για τον ένοχο, έλεγε ότι ήξερε στην αγορά ( στα λατινικά forum και στην εξελληνισμένη της μορφή,φόρα), για να μη φοβάται τις κατάρες. Δηλαδή, «του τα έβγαζε όλα στη φόρα».

Τον κόλλησε στον τοίχο Στον καιρό του Ρωμανού του Διογένη, ένας από τους στρατηγούς του, ο Ιωάννης Δημαράς, βγήκε μια νύχτα στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης μαζί με την παρέα  του και όσους έβλεπε μπροστά του, τους έπιανε και τους κολλούσε για πλάκα στον τοίχο μ’ ένα είδος ρετσινιού και πίσσας, που υπήρχαν σε κάθε γωνιά, για να φωτίζονται οι δρόμοι. Το…αστείο αυτό έκανε τόση εντύπωση την επόμενη το πρωί, ώστε από εκείνη την ημέρα πολλοί άρχοντες της Κωνσταντινούπολης, έβγαιναν σχεδόν κάθε νύχτα στους δρόμους, για να βρουν κανέναν άνθρωπο και να τον κολλήσουν στον τοίχο.

Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα
Τη φράση αυτή την είπε  ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όταν βρισκόταν στη Ζάκυνθο (πριν την επανάσταση). Άκουσε, πως ο Ναπολέων Βοναπάρτης -αυτοκράτορας της Γαλλίας- μάλωνε με τον τσάρο της Ρωσίας, για το ποιος από τους δυο θα έπαιρνε την Πολωνία. Τότε ο Κολοκοτρώνης ρώτησε τι ήταν η Πολωνία. Του εξήγησαν, λοιπόν, πως ήταν ένα κράτος, που δεν ήταν ούτε γαλλικό ούτε ρωσικό και πως τσακωνόντουσαν οι δυο "Μεγάλοι", ποιος θα την πάρει. Ο Κολοκοτρώνης απάντησε με την πολύ γνωστοί σε μας παροιμία.

Έβαλαν τον λύκο να φυλάξει τα πρόβατα
  Σύμφωνα με τους  μύθους του Αισώπου,κάποτε ένας βοσκός παρατήρησε πως κάθε ημέρα ένας λύκος πλησίαζε τα πρόβατά του δίχως να τα ενοχλεί. Στην αρχή τρομοκρατήθηκε. Αργότερα  πήρε θάρρος, επειδή είδε ότι ο λύκος φυλούσε τα πρόβατα του και ποτέ δεν τα πείραζε. Όμως πήρε πολύ θάρρος ο βοσκός και μια μέρα αποφάσισε να βάλει τον λύκο να του φυλάξει το κοπάδι κι εκείνος κατέβηκε στην πόλη να ψωνίσει.Όταν γύρισε πίσω ο βοσκός είδε πως ο λύκος είχε φάει τα πρόβατα και είπε: «Ποιος μου είπε να βάλω το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα;».
Είναι πεισματάρης σαν μουλάρι Όταν οι Αθηναίοι έχτιζαν τον Παρθενώνα, μετέφεραν τα μάρμαρα από την Πεντέλη με μουλάρια. Ανάμεσα σ'αυτά , ήταν ένα πάνω από ογδόντα χρόνων. Επειδή ήταν αδύναμο για να μεταφέρει μάρμαρα, το άφησαν ελεύθερο. Συνηθισμένο όμως το  μουλάρι να κάνει  το δρομολόγιο δεν έφυγε και πήγαινε κοντά στα άλλα μουλάρια. Τελικά οι Αθηναίοι το λυπήθηκαν και το έδιναν κανονικά,όπως και τα υπόλοιπα μουλάρια, φαΐ. Έτσι βγήκε η παροιμία διότι θεωρήθηκε πεισματάρικο το μουλάρι.

Τρεις και ο κούκος
Την εποχή που βασίλευε ο Όθωνας, μια συμμορία ληστών εκτελέστηκε παράνομα από κάποιους <<αστυνόμους>>. Οι χωροφύλακες έφτασαν μέχρι το λημέρι της συμμορίας, όπου είχαν καταφέρει να σωθούν τρεις  τρεις από τους συμμορίτες. «Πόσοι είστε;»,φώναξε ο επικεφαλής των χωροφυλάκων.Τότε αυτοί το απάντησαν «Τρεις κι ο κούκος»(το πουλί που κελαηδούσε εκείνη την ώρα εκεί κοντά τους). 

Νερό και αλάτιΤο αλάτι ήταν και είναι ένα από τα απαραίτητα συστατικά τροφής του ανθρώπου και γι’ αυτό οι άνθρωποι το χρησιμοποιούσαν παντού(στις θυσίες τους στους θεούς,σε επίσημες τελετές,εκδηλώσεις,στο φαΐ τους κλπ).Επειδή,λοιπόν,  το αλάτι είναι απαραίτητο σε όλες τις τροφές, θεωρήθηκε από τις αρχαίες θρησκείες σαν σύμβολο ενότητας, της ομόνοιας και της φιλίας όπως και το νερό.
 
Από Αγγελική Δ.

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Φράσεις


Συχνά, υπάρχει το ερώτημα από πού πήραν τ'όνομα τους ή από πότε τις λέμε.Να,λοιπόν,οι απαντήσεις σ'αυτό το ερώτημα για κάποιες πασίγνωστες φράσεις.
Tου έβαλε τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι

Όλοι οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου, ως διασκεδαστές,είχαν στα παλάτια τος διάφορους νάνους τους <<τζουτζέδες>> . Οι «τζουτζέδες»- ήταν  παντοδύναμοι.Μπορούσαν να καταδικάσουν σε θάνατο ή ν’ ανεβάσουν στα ψηλότερα αξιώματα, όποιον ήθελαν!  Μόνο έκαναν ένα πολύ σοβαρό παράπτωμα  τρεις φορές, τιμωρούνταν  με μια εξαιρετικά περίεργη τιμωρία. Τους έβαζαν τα δυο πόδια μέσα σ'ένα παπούτσι  και τους άφηναν να κυκλοφορούν, χοροπηδώντας. Η τιμωρία αυτή κρατούσε από τέσσερις μέχρι έξι μήνες. Στο τέλος, ο νάνος δεν μπορούσε να κρατήσει περισσότερο το αφάνταστο αυτό μαρτύριο και έπεφτε στα πόδια του αυτοκράτορα, για να του ζητήσει έλεος.



Είναι μια έκφραση που  προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα. O Αγησίλαος αγαπούσε υπερβολικά τα παιδιά του. Ki όταν αυτά ήταν μικρά, έπαιζε μαζί τους μέσα στο σπίτι, καβαλώντας, σαν σε άλογο, ένα καλάμι. Κάποια μέρα όμως, τον είδε ένας φίλος του έτσι. Ο Αγησίλαος τον παρακάλεσε να μην το πει  σε κανέναν. Όμως, εκείνος δεν κράτησε το λόγο του και το είπε σε πάρα πολλούς οι οποίοι το είπαν σ'άλλους και πήγε λέγοντας. Αλλά τώρα πια το λέμε όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον ότι πήραν τα μυαλά του αέρα. Βέβαια, στην πάροδο των χρόνων άλλαξε η ερμηνεία του, τότε το έλεγαν για να πουν κάποιον τρελό ή χαζό.



Από τα αρχαιότατα χρόνια και ως το Μεσαίωνα, η άμυνα μιας χώρας εναντίον των επιδρομέων, ήταν, κυρίως, τα τείχη που την κύκλωναν. . Κάποια στιγμή ο Ναρσής τοποθέτησε σ'αυτά μερικούς μυστικούς σωλήνες από κεραμόχωμα, που έφταναν, χωρίς να φαίνονται, ως κάτω στα υπόγεια, τις φυλακές της εποχής. Όταν κάποιος βρισκόταν πάνω στις επάλξεις του πύργου μπορούσε ν’ ακούσει από μέσα από τους σωλήνες, ό,τι  έλεγαν οι  αιχμάλωτοι, που ήταν κλεισμένοι εκεί.Ήταν  ένα είδος «μικρόφωνου» για την  εποχή του.Τα  έλεγαν «ωτία».Επειδή,λοιπόν, κάποτε κάποιος αιχμάλωτος-προφανώς-κατάλαβε ότι μπορούσαν να ακούσουν τις συζητήσεις του γνωστοποίησε αυτή τη φράση. 



Στη βυζαντινή εποχή, αυτός που κρατούσε τα κλειδιά του παλατιού ονομάζονταν Παπίας. .. Ωστόσο με τον καιρό, το όνομα αυτό έγινε τιμητικός τίτλος, που δινόταν σε διάφορους έμπιστους αυλικούς. Ο Πάπιας είχε το δικαίωμα να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον αυτοκράτορα, να κουβεντιάζει μαζί του και να διασκεδάζει τον διασκεδάζει. Κάποτε -όταν αυτοκράτορας ήταν ο Βασίλειος Β’- Παπίας του παλατιού έγινε ο Ιωάννης Χανδρινός, ένας ύπουλος και ψεύτης άνθρωπος. Από τη στιγμή που έγινε Παπίας, άρχισε να τους συκοφαντεί όλους -ακόμη και τον αδελφό του Συμεώνα- στον αυτοκράτορα. Έτσι, κατάντησε να τον φοβούνται οι πάντες. Όταν κανείς του παραπονιόταν πως τον αδίκησε, ο Χανδρινός προσποιούταν τον έκπληκτο και τα μάτια του δάκρυζαν, δήθεν και του 'λεγε: – «Είσαι ο καλύτερος μου φίλος. Πώς  θα μπορούσα να πω κάτι τέτοιο στον αυτοκράτορα;»και άλλα παρόμοια ψέματα. Από τότε έλεγαν σ'όποιον υποκρινόταν ότι κάνει τον Παπία.Έτσι στις μέρες μας το λέμε με τη διαφορά πως λέμε αντί για τον Παπία, την πάπια.



Ο κροκόδειλος όταν θέλει να ξεγελάσει το θύμα του, κρύβεται πίσω από κανένα βράχο ή δέντρο κι αρχίζει να βγάζει κάτι  ήχους ολόιδιους  με κλάμα μωρού παιδιού. . Έτσι, αυτοί που τον ακούν, νομίζουν ότι πρόκειται για κανένα παιδάκι που χάθηκε και τρέχουν να το βοηθήσουν… Ο κροκόδειλος επιτίθεται τότε, ξαφνικά και κάνει τη δουλειά του.



  Πολύ παλιά, τα πλοία αρμένιζαν με πανιά ή με κουπιά. Οι κωπηλάτες, οι περισσότεροι ήταν συνήθως κατάδικοι , με σκοτεινό παρελθόν και τους ονόμαζαν κατεργάρηδες επειδή ήταν στα κάτεργα.(παλιά).Τότε χρησιμοποιούσαν τη φράση :«Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του». ως διαταγή για να καθίσουν και πάλι στα κουπιά, στους μακρινούς ξύλινους πάγκους ή πάγκους. 



 Λένε,πως ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ήταν παντρεμένος, είχε τρία αγόρια  και η γυναίκα του ήταν έγκυος στο τέταρτο.Το παιδί αυτό το γέννησε Σάββατο,τον καιρό που θ'αλωνόταν η Πόλη.Γι'αυτό το θεώρησαν κακό σημάδι και έβγαλαν τη φράση.



Οταν η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους , άρχισαν να καταφθάνουν ένα σωρό αρχαιοκάπηλοι και πράκτορες εκεί .Οι πράκτορες αυτοί ήταν συνήθως Μαλτέζοι, που είχαν εγκατασταθεί γύρω από την Πύλη του Αδριανού.Για να καλύπτουν,ωστόσο,την πραγματική τους δουλειά, έφερναν με ειδικά σκάφη στον Πειραιά  πλάκες,που τις χρησιμοποιούσαν για να καλύπτουν τα κλοπιμαία. Κάποτε έναν απ'αυτούς , το Ντομένικο Τσερούνια, τον έπιασαν  να μεταφέρει στο καράβι του μερικές αρχαιότητες σπάνια τέχνης, για να τις πάρει μαζί του και να τις πουλήσει. Αμέσως τότε μερικοί φοιτητές, που τον πήραν είδηση, ανέβηκαν στο πλοίο του τα κάναν γυαλιά-καρφιά. Κατάστρεψαν ακόμα κι αυτες τις πλάκες, που βρίσκονταν εκεί και που ο Τσερόνια δεν είχε προλάβει να τις ξεφορτώσει. 



Το “πράσσειν άλογα”  δεν είνα πράσινα άλογα όπως πιστεύει πολύς κόσμος  αλλά αρχαία ελληνική έκφραση…

Προέρχεται από το ενεργητικό απαρέμφατο του ρήματος πράττω,πράσσειν και του άλογο που,στην ουσία  το ουσιαστικό λογική  με το α' στερητικό μπροστά. 



Στην Κόρινθο γίνονταν δύο πανηγύρια, για εμπόρους απ’ όλο τον κόσμο. Το καθένα είχε διάρκεια ενάμιση μήνα. Όταν την κατέκτησαν οι Φράγκοι, αυτά συνεχίστηκαν. Όσοι συμμετείχαν σ’ αυτά σαν να μην τρέχει τίποτα, έλεγαν, όταν τους ρωτούσαν, που πάνε : « είμαστε για τα πανηγύρια » . Με την πάροδο των χρόνων, βέβαια, άλλαξε σημασία...


Το επτά έπαιξε και παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου. Επτά οι ουρανοί , επτά τα θαύματα της αρχαιότητας, επτά τα μυστήρια, επτά οι λόφοι πάνω στους οποίους είχε χτιστεί Κωνσταντινούπολη και ούτω καθεξής.Επειδή,λοιπόν, το επτά έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου πολλοί άρχισαν να πιστεύουν ότι  ο παράδεισος βρίσκεται στον έβδομο ουρανό και όποιος ζει στον έβδομο ουρανό , ζει ευτυχισμένος.


Στον έβδομο ουρανό

Είμαστε για τα πανηγύρια

Πράσσειν άλογα 

Σπάω πλάκα

Σαββατογεννημένος

Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του

Κροκοδείλια δάκρυα 



 Όταν, κατά την ανάκριση αποδειχθεί 
κανείς αθώος παρουσιάζεται στην κοινωνία με λευκό πρόσωπο, ενώ ο 
ένοχος είναι μαυροπρόσωπος.

Βγήκε ασπροπρόσωπος 



Από τότε  που η Ρώμη έγινε πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εγκαταστάθηκαν σ'αυτή- μόνιμα και μη- μάγισσες <<πουλόντας>> δεισιδαιμονίες. Όπως οι σημερινές μέντιουμ και χαρτορίχτρες είχαν ένα ξόρκι για το μάτιασμα. Είχαν μερικούς ψύλλους που πηδούσαν γύρω από ένα πιάτο με νερό. Αν ο 
ψύλλος έπεφτε μέσα στο πιατάκι με το νερό ,  αυτός που τον μάτιασε ήταν εχθρός. 
Αν συνέβαινε το αντίθετο ε το μάτιασμα ήταν 
από φίλο, πράγμα και θα περνούσε γρήγορα. Κάποτε μια μάγισσα είπε σ'έναν 
 πελάτη της ποιος ήταν αυτός που τον μάτιασε (κι ήταν εχθρός του πελάτη της). Τότε εκείνος τον 
βρήκε και τον σκότωσε. Έτσι άρχισε μια φοβερή βεντέτα  ανάμεσα στις οικογένειές τους και κράτησε για πολλά χρόνια.



Γύρω στο 1821  δεν έλεγαν ότι «το χωριό μου έχει τόσα σπίτια» αλλά «τόσους φούρνους», επειδή κάθε σπίτι είχε και το δικό του φούρνο, για να ψήνει το ψωμί του.Όταν λοιπόν στα χωριά αυτά πέθαινε κανένας νοικοκύρης, οι φίλοι του έλεγαν: «Ο φούρνος του μπάρμπα Νότη  γκρέμισε», εννοώντας ότι με το θάνατο το αρχηγού της οικογένειας, το σπίτι του γκρέμιζε.



Σέσουλα λεγόταν παλιά ένα φτυαράκι με το οποίο ο μπακάλης έβγαζε τα όσπρια από κάτι τσουβάλια για να τα δώσει στον πελάτη. Εκεί είχε πολύ μεγάλες ποσότητες τροφίμων από όπου βγήκε κι αυτή η φράση.


Τα πρώτα χρόνια μετά την επανάσταση του 1821 που  ένα τμήμα τής Ελλάδος ήταν πλέον  ανεξάρτητο κράτος, άρχισε να λειτουργεί κι η Βουλή. Στην οροφή της κρεμόταν ένας αρκετά βαρύς πολυέλαιος, χωρίς  ιδιαίτερη αξία. Οι οπλαρχηγοί, οι οποίοι συνήθιζαν να έρχονται στην αίθουσα των συνεδριάσεων αρματωμένοι, όταν «άναβαν τα αίματα», άρχιζαν να πυροβολούν  προς το ταβάνι, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος να πέσει ο πολυέλαιος και να τραυματιστούν οι παρευρισκόμενοι. Οι ψυχραιμότεροι λοιπόν, φώναζαν «Προσέξτε τον πολυέλαιο», οι άλλοι απαντούσαν «Σιγά τον πολυέλαιο!» και έτσι, η έκφραση έμεινε.


Σιγά Τον Πολυέλαιο

Με Τη Σέσουλα

Κάποιος φούρνος θα γκρέμισε

Για ψύλλου πήδημα 



Κάθε 15 Μαΐου , οι Ρωμαίοι γιόρταζαν -προς τιμή της Αφροδίτης και το Διονύσου- μ' έναν πολύ τρελό και παράξενο τρόπο.Έπαιζαν <<αβγοπόλεμο>> Κατά τη διάρκεια της γιορτής αυτής όλοι γελούσαν σαν τρελοί.Και κατά έκπληξη όλων μας,στη γιορτή αυτή δεν έπαιρναν μέρος μόνο οι πολίτες που ήταν κατώτερης κοινωνικής θέσης, αλλά και ανώτεροι πολίτες! Ακόμα κι οι αυτοκράτορες!



Η φράση αυτή έχει την αρχή της από μια δηλητηριώδη αράχνη, που τη λένε "μαρμάγκα" και τρώει  τα θύματά της. Μαρμάγκα είναι αλλιώς το μικρό σφαλάγγι.  



Κατά το Βυζάντιο  ήταν τοποθετημένη μία προτομή κεφαλιού λιονταριού ή άλλου θηρίου που είχε το στόμα του διαρκώς ανοιχτό και εκτόξευε "υγρό πυρ" στην πλώρη των πλοίων. Για να μπορούσε λοιπόν το υγρό να τινάζεται μακριά έστελναν στο κεφάλι ,από έναν σωλήνα ,άφθονο αέρα.



Τα μπουρνέζικα είναι γλώσσα φυλής της Σούδας η οποία ήταν στην Ελλάδα μαζί με Τουρκικά στρατεύματα
και φυσικά επειδή κανείς Έλληνας δεν τους καταλάβαινε άρχισαν να λένε πως αυτοί μιλούν Αλά Μπουρνέζικα. Η πρώτη λέξη είναι κάτι σαν το Αλά στα Γαλλικά.



Μου έφυγε το καφάσι

Μιλάει Αλά Μπουρνέζικα

Πήραν τα μυαλά του αέρα

Θα σε φάει η μαρμάγκα

Αβγά σου καθαρίζουνε;




Τα ίδια, Παντελάκη μου, τα ίδια, Παντελή μου 

Στα Τούρκικα καφάς θα πει κεφάλι.Έτσι λέμε ότι μου έφυγε το κεφάλι,είτε απ' αυτά που ακούω είτε από τη δύναμη με την οποία μου έδωσαν καρπαζιά.

Ο Παντελής Αστραπογιαννάκης , όταν οι Ενετοί κατάφεραν να κυριεύσουν  τη Μεγαλόνησο, πήρε τα βουνά μαζί με μερικούς ακόμα Κριτικούς συμπατριώτες του. Από εκεί κατέβαιναν τις νύχτες και χτυπούσαν τους κατακτητές μέσα στα κάστρα τους. Αλλά  η κατάστασή του νησιού αντί να καλυτερεύει, χειροτέρευε. Οι Κρητικοί άρχισαν να απελπίζονται.  Όταν, λοιπόν, ο Αστραπογιαννάκης  εκείνο παλικάρι πήγαινε να τους μιλήσει, όλοι μαζί του έλεγαν : <<ξέρουμε τι θα πεις. Τα ίδια, Παντελάκη μου, τα ίδια, Παντελή μου >>


Τον έπιασαν στα πράσα

Ο Θεόδωρος Καράς, ηταν αρχηγός συμμορίας των Αθηνών που έκλεβε σπίτια και καταστήματα. Όταν ένα βράδυ πήγαν να κλέψουν έναν παπά   τον αντιλήφθηκε, τον έπιασε και τον παρέδωσε στην αστυνομία. Επειδή,λοιπόν, τον έπιασαν στον κήπο του παπά περιτριγυρισμένο από πράσα λέμε αυτή τη φράση.

Από Αγγελική Δ.

Κάνει την πάπια

Και οι τοίχοι έχουν αφτιά

Καβάλησε το καλάμι